Het bijna einde

Het bijna einde

Tijd voor evaluatie, hahaa!
Tegen mijn verwachtingen in is deze week hartstikke snel gegaan. Het was ook echt een lekker weekje vakantie waarin we genoeg te doen hadden om ons niet te vervelen maar ook lekker de tijd hadden om te relaxen. Een paar weken terug vond ik het Suriname avontuur wel mooi geweest. Nu is daar het dubbele gevoel voor in de plaats gekomen waar iedereen het over heeft. Ik zal nog vaak terugdenken aan de kinderen uit het kinderhuis en ze echt gaan missen. Ik kan niks meer voor ze betekenen, behalve ze schrijven en foto’s sturen. Maar de laatste weken heb ik het vooral bij salsa erg naar mijn zin. Ik vind het echt helemaal niks dat ik daarmee moet stoppen hier. Deze maand was ik vaak de enige blanke tijdens de les. Ik leerde de anderen beter kennen en het dansen werd steeds leuker. Nee, ik vind het echt helemaal dat ik daar weg moet. Mijn oude vertrouwde dansschool moet me maar goed opvangen!
Jullie willen niet weten hoe vaak Annemiek en ik het over ons Nederlandse thuis hebben..we vinden het leuk om daar met elkaar over te praten. Nu het dichterbij komt kan ik me van de ene kant zo goed indenken dat ik weer thuis ben. Van de andere kant is het niet voor te stellen. Raar allemaal. Maar oow wat heerlijk om thuis weer gewoon te kunnen wassen, kleren schoon te krijgen of je was aan je moeder over te laten. En wat heerlijk om weer onder een dekbed te liggen en op lakens die niet na elke draai losgaan van je matras. En om tv te kijken met een afstandbediening en goeie series te kijken. En om te fietsen op redelijk rustige wegen zonder hobbels. Hoewel ik dan tegelijkertijd onze kuilenweg echt iets vindt hebben. Oow en om gewoon je bed in en uit te stappen zonder je onder een klamboe door moeten wurmen. En sowieso dat je geen muggenspul meer hoeft te smeren, geen jeuk hebt en daarom niet hoeft te krabben. Eerst wilde ik niet aan de lange broek tegen de muggen maar ik ben om. Terwijl ik in mijn lange broek aan het typen ben, zijn de muggen nog zo brutaal om er doorheen te prikken. Volgens mij hebben ze superhonger want ze zijn brutaal deze week.
Ik heb ook al zin om naar nieuwe woonplekjes van mijn vriendinnetjes te gaan kijken. Of simpelweg met mama naar de AH te gaan. De eerste week is alles natuurlijk helemaal leuk. Maar ik zal echt vaak aan mijn tijd hier terugdenken. Dat is niet erg maar ik zal sommige dingen ook zo gaan missen. De kindjes, salsa, de lachmomenten met Miek en het contact met alles huisgenoten. Ik vind het vooral zo jammer dat de laatste weken het contact tussen de huisgenoten helemaal gezellig werd. En dat dus de salsa nu zo superleuk is. Tot de dag voor vertrek ga ik nog dansen. Maar dat vinden jullie vast niet zo heel gek van mij.
Het is allemaal heel dubbel, vreemd en moeilijk voor te stellen. Ik heb hier echt mijn leven gekregen ondanks dat ik veel met Nederland bezig ben geweest in mijn gedachten. Nu maar hopen dat ik snel weer over wen aan mijn oude vertrouwde leventje. Na een paar weken is het vast saai en verlang ik naar een avontuurlijke binnenlandtrip.
Nou, ik heb al mijn gedachten weer met jullie gedeeld. Ik ga jullie nu echt heel snel zien.
Neem het me maar niet kwalijk als ik niet kan stoppen met het vertellen van ‘oja-verhalen’ of Surinaamse stopwoordjes gebruik als: toch, aboeng, dat is hinderlijk, enz. Het was geweldig dat jullie mij zoveel post gestuurd hebben. Het is niet 1 keer voorgekomen dat ik geen post had als de postbode kwam. Het liefst had ik elke keer een kaartje terug gestuurd als bedankje, hahaah!
Zondag vertrek ik half 12 surinaamse tijd met de taxi naar het vliegveld. Als er geen wijzigingen zijn, zit ik om 15.30u in de lucht en land ik rond 05.30u Nederlandse tijd. Voor mij is het dan half 1 s’nachts. Dat zal wel een jetlag worden. Nou ik ga zo weer eens verder met mijn koffer inruimen. Nogmaals bedankt voor al jullie woordjes via deze site, mail, msn, post en telefoon.

Een laatste figuurlijke brasa van Wieke.