Afscheid kinderhuis en Flo en Saar

Ik wist dat vandaag, vrijdag 22 juni, een volle rare dag zou worden. Vannacht kon ik om half 5 pas in slaap komen. Ik was eindelijk blij dat ik had leren uitslapen! Nu gaat de wekker om half 9 want we moeten nog van alles doen. Eerst mama even bellen voor haar verjaardag. Ze al verjaardagspost van mij gehad, die ze vandaag mocht openen. Dan ga ik snel boodschappen doen. Annemiek begint met inpakken van de cadeautjes. Voor ieder kind hebben we een cadeautje, dat we vandaag op onze afscheidsdag gaan geven. Als ik terug thuis kom, blijkt dat we niet genoeg cadeaupapier hebben dus moet ik weer terug. We hebben een beetje stress om alles op tijd af te krijgen. Gelukkig is Floor zo lief om ons te helpen inpakken. Ieder kind krijgt een cadeautje ( iets uit de doos ) en een ballon. Van de stagiaires maatschappelijk werk krijgen ze nog een snoepzakje. Het buitenspeelgoed gaat ook mee. Met 8 dozen gaan we de taxi in. Daar aangekomen alles op het kantoor gezet en de dossiers van de kinderen die eindelijk af zijn, op de computer gezet. De kinderen weten goed dat we weg gaan en knuffelen ons plat. Om 13u krijgen we een traktatie, we eten lekker roti. Daarna gaan we buiten spelen en de kinderen hebben plezier van de springtouwen, ballen, enz. We maken veel foto’s en filmen elke keer een stukje. In totaal hebben we straks een uur film. Om 15u komt de clown. De kinderen kennen de clown want hij is al vaker geweest. Hij doet het heel leuk met zingen en bewegen erbij waardoor de kinderen ook lekker mee kunnen doen. Na een uurtje is dat klaar en trakteren we op ijs en vruchtjes. Een beetje vroeger dan verwacht, we zitten nog aan het ijs, begint stagebegeleidster Mariska met het afscheid. De kinderen van de eerste en tweede klas, van juf Wieke en Annemiek, mogen naar voren komen. Prashant geeft een cadeautje namens Mariska ( een pennenhouder ) en zegt er iets onverstaanbaars bij. Ik verstond in ieder geval dat we lieve juffen waren. Van alle kinderen krijgen we een handje en een tekening en sommigen zeggen er iets bij. Ik hou mijn tranen in maar heb het wel zwaar. Dit zijn niet zomaar kinderen van stage, deze kinderen houd je echt in je hart. Ik besef me dat ik veel voor hun heb betekent maar zij ook erg veel voor mij! Zo wordt elke stagiaire met haar klas ‘afgewerkt’ en daarna delen wij onze cadeautjes uit. In Suriname is het de gewoonte om cadeautjes niet direct uit te pakken. Enthousiaste reacties van kinderen zien we daarom niet. Pas later als ik bijvoorbeeld Ravesh tegenkom die met grote ogen verteld hoe blij hij is met zijn motor. Verschrikkelijk moeilijk als ik Ritesh ( een jongen uit mijn groep ) huilend aan tafel zie zitten. Er zijn niet veel kinderen die huilen. Hij huilt echt omdat de juffen weg gaan..tja dat maakt het echt niet makkelijk.
Alle stagiaires hebben ook nog in mijn vriendenboekje geschreven. Dat is nu helemaal, leuke herinnering. Was een goed cadeautjes van Floor vorig jaar voor mijn verjaardag. Voor stagiaire Leentje is het raar dat zij nu nog een maand blijft. Met de twee nieuwe stagiaires dan. Ouder meisje Geeta vraagt mijn adres omdat ze waarschijnlijk over een tijdje naar Nederland komt om haar vriend te ontmoeten. Ik beloof iedereen dat ik foto’s ga sturen vanuit Nederland. Want met foto’s van zichzelf kan je ze ontzettend blij maken.
Nalinie, meisje van 14 jaar, heeft op het bord in ons lokaal nog wat geschreven als verassing. Misschien is het leesbaar op de foto die ik ervan gemaakt heb. Nalinie is trouwens het meisje dat op de foto hurkend voor de muurschildering zit.
Tegen 18u bedanken we Mariska nogmaals ( Mala is plotseling weg ) en gaan we toch maar naar huis. Na vandaag komen we er niet meer terug. Dat wil ik zelf niet. Dat maakt het niet makkelijker. Thuis zijn Floor en Sarah klaar voor hun vertrek. Zij worden vannacht om 3u door de taxi opgehaald voor hun vakantie in Trinidad. Het plan is dat ze twee weken in Trinidad en twee weken in Tobago zullen zijn. Vanavond eten we met alle huisgenoten samen omdat na vandaag steeds mensen weg zullen gaan. Ieder huis heeft iets gemaakt. Wij een fruitsalade, baka bana’s en kroepoek. Zelf kroepoek maken is echt een aanrader, zo komisch hoe dat razendsnel uitzet in de hete olie.
Na het eten ben ik echt doodop. Van de hele dag en het slechte slapen de afgelopen nachten. Ik ga even een paar uur slapen maar kom natuurlijk mijn bed uit om Floor en Sarah uit te zwaaien. Het is raar voor hun dat wij over een week vanuit Nederland gaan mailen hoe het is en zo. En raar voor Miek en mij dat wij alleen thuis zijn en niet kunnen meemaken hoe zij 24 juli op Schiphol aankomen. De afgelopen maanden hebben we constant geweten waar iedereen was en wat we aan het doen waren. Dat is vanaf nu niet meer zo. Hoe vaak we wel niet tegen elkaar zeggen: hoe zou het zijn als…En van: als dat en dat is, zal het snel gaan…EN NU ZIJN WE ECHT BIJ DAT MOMENT AANBELAND. Dag Flo en Saar, fijne vakantie, geen ruziemaken en ook een beetje aan ons denken!