Ma 5-2-7

Ma 5-2-7

7.15 uur word ik wakker in mijn nieuwe kamer voor 5 maanden. De douche is zo ontzettend koud, daar gaan we nooit aan wennen. We hebben nergens warm water hier. Ook niet om te wassen. Wel een waterkoker. Kraanwater is gewoon drinkbaar maar smaakt wel anders.
Omschrijving van mijn slaapkamer: een tweepersoonsbed met laken en dik kussen in een te kleine kussensloop. Wasbakje met spiegel, spiegelkast, klok, een stinkende donkerbruine houten kledingkast en een praktisch kledingrek.
Ieder heeft een sleutelbos met sleutel van je kamer, de voordeur en de 2 poorten. Het huis is heel goed beveiligd met hekken om het hele huis en dievenijzer voor de deuren en ramen.
9 uur gaan we met de 10 huisgenoten en Lies naar de Vreemdelingendienst. Daar krijgen we een extra stempel bij ons visum.
Ik, Miek, Flo, Ellen en Lies gaan daarna met de bus naar de stad. Ik zal uitleggen hoe de bus werkt. Het zijn bestelbusjes met een aantal vaste stoelen en in het gangband nog uitklapbare stoeltjes die aan de buitenste stoel vastzitten als armleuning. Als het druk is worden deze uitgeklapt. Met als gevolg dat wanneer iemand achterin eruit moet, alle mensen in het gangpad op moeten staan, hun stoel weer inklappen en zich heel dun moeten maken.
Als je in de bus wilt ga je gewoon langs de kant van de weg staan en je steekt je hand op. Wil je eruit dan is er een knopje wat een geluidje geeft. Druk niet te vroeg want de bus stop na enkele meters al. Je kan dus letterlijk voor de deur in- en uitstappen. Bushaltes zijn er maar zijn dus eigenlijk overbodig op deze manier.
We bekijken met een langzaam loop-tempo de winkels in het centrum. Van de andere huisgenoten, die er al 5 dagen zijn, weten we bij welke bank we in ieder geval goed kunnen pinnen. Dus daar pinnen we ons eerste Surinaamse geld. Daarna kopen we handdoeken en broodjes. De centrale markt is een grote plaats met alle soorten etenswaren. Tegelijkertijd is het een armoedige plek en kan je er beter niet alleen lopen. Het straatbeeld is sowieso een mengeling van redelijke welvaart ( dure auto’s ) en armoede ( bedelaars ), diverse culturen, veel afval en druk verkeer van auto’s. Logisch dat er weinig gefiets wordt. Auto’s razen je voorbij, toeteren met verschillende intenties en stoplichten zijn een zeldzaamheid. Het motto is hier: toeter- pas op ik kom eraan – kijken – ritsen – en GAAN.
De toeters leer ik al herkennen. Je hebt dus de pas-op-ik-kom-eraan-toeter. De algemene je-bent-een-blanke-hollandse-meid-toeter. De wil-je-in-de-bus-stappen-toeter. En nog meer.
Rond 13 uur zijn we thuis. Sarah is dan nog bij de VPSI waar ze om 12 uur een afspraak had. Dat is een organisatie die de stages regelt. Iedereen heeft daar deze week een afspraak.
Half 4 gaan we boodschappen doen bij de supermarkten in onze wijk. Supermarkten zijn er ontzettend veel dus daarvoor hoeven we niet naar het centrum. Voorkeur voor supermarkt is ‘De Chinees’. Deze wordt door ons en Lies zo genoemd omdat er vriendelijke Chinezen in de winkel staan die zelfs de boodschappen thuisbezorgen als je wilt.
Inmiddels hebben we een huishoudpot gemaakt, die na de eerste boodschappen al ver op is. Het omrekenen van SRD naar Euro is grofweg te doen door te delen door 3. Bedragen klinken hier dus duurder omdat ze groter zijn maar als je dan omrekent naar euro’s is het allemaal veel goedkoper dan in Nederland. Ook hebben ze vrijwel alles en ook echte Nederlandse producten.
Om 19.30 uur eten we macaroni met een vieze kaassaus en een lekkere tomatensaus en sperziebonen. Een zelfgemaakt waterijsje toe. Miek en Saar willen graag gaan internetten dus wassen Floor en ik af. Internetten kan hier 5 min lopen vandaan tegenover de supermarkten. Dit internetcafé is alleen best langzaam en downloaden lukt niet altijd maar het kost gelukkig maar een euro per uur (3 SRD).
Het wordt hier inderdaad vroeg donker maar het valt me niet echt op. We zitten nog even buiten en gaan tegen half 12 slapen. Vandaag heb ik tussendoor ook mijn koffer verder uitgepakt en kaarten op mijn muur gehangen. Nu is het een veel gezelligere kamer.