Di 6-2-7: kennismaking stage

Di 6-2-7

Kwart voor zes word ik al wakker van de haan en kan daarna niet meer slapen. 7 uur kom ik mijn bed uit en ga ik onder onze koude douche. Ik twijfel of ik zonnebrand of muggenspul met deet op zal smeren omdat dat niet samen mag. Tot nu toe heb ik nog steeds geen muggenbulten. De anderen zitten helemaal onder.
Ik eet een bruin broodje en een beschuit en drink vieze melk. Floor en Sarah slapen nog want zij hoeven niet weg. Half 9 bellen we de taxi en met Rosa en Annemiek ga ik naar Soesi van de VPSI. We krijgen van haar een stencil en uitleg over de stages. We moeten broeken aan tot over de knie en liefst shirtjes met een mouwtje. Slippers mag wel. Dat geldt voor alle stageplaatsen. Ook moeten we eraan denken dat we iedereen die ouder is dan ons met ‘u’ aanspreken. Annemiek en ik worden door Soesi naar kinderhuis Arya Dewaker gebracht en Rosa zal daarna haar stage, kinderhuis Sanatan Dharm gebracht worden.
Arya Dewaker is een Hindoestaans kinderhuis. Dit betekent dat er geen vlees gegeten wordt en dat is erg handig voor mij als vegetariër omdat we ook mee mogen eten. Het kinderhuis staat naast een hele mooie tempel. Er wonen 50 kinderen afkomstig uit gebroken gezinnen. Ieder kind heeft zo zijn eigen problematiek en jeugdervaringen. Ook wonen er een aantal weesmoeders. Er zijn twee leidinggevenden maar zij houden zich meer bezig met de organisatie dan dat ze praktische invloed hebben. De moeders zorgen wel enigszins voor de kinderen maar er is dus geen leiding zoals dat in Nederland over een groep zou zijn. De oudere kinderen zorgen voor de jongere kinderen en dat vind ik dan weer wel een mooie visie.
Alles draait in feite op de stagiaires zoals ik later die dag zal zien.
Maar even terug naar de kennismaking. Eigenlijk stond gepland dat we met Soesi kennis zouden maken met onze stagebegeleidster Mala. We praten kort in het kantoortje dat bij het kinderhuis staat. Mala vertelt onder andere dat we ons als bitch op moeten stellen zodat de kinderen naar je luisteren en weten wat ze aan je hebben. Dat lijkt me heel lastig maar ik wil er wel alles aan doen om een juist houding aan te nemen, van het begin, zodat ik echt de leiding kan dragen over een groep kinderen. En dat kan alleen als je je vanaf dag 1 sterk opstelt, je grenzen laat zien en duidelijk bent. Ik ga daar dan ook zeker mijn best voor doen want ik wil niet van die kinderen die over me heen lopen.
Verder vraagt Mala wanneer we beginnen met de stage en ik antwoord dat dat maandag 12 februari zal zijn. We willen graag nog even een paar dagen wennen en rusten. Dat vind ze goed alleen ze wil wel dat we voor de maandag al een keer meedraaien. Dat is prima. Annemiek en ik besluiten dan maar te blijven vandaag, omdat we er nu toch al zijn. Ik vind dat wel een beetje moeilijk omdat ik me daar niet op ingesteld had maar dan hebben we het ook maar gehad.
We krijgen een rondleiding. Het is niet zo groot dat het lang zal duren voordat ik de weg weet. Ook is het minder arm dan ik had verwacht. Kleding en enkele schoolbenodigdheden krijgen de kinderen van daar. De muren in de gang zijn opgevrolijkt met kleurige schilderingen. Er is een apart gedeelte voor jongens en meisjes. Per kamer slapen 4 of 5 kinderen waarvan er 1 kameroudste is. Dat is een paar jaar ouder meisje of jongen. Er wonen veel meer meisjes dan jongens. De leeftijd is van 4 tot 17 jaar. Maar jongens van 16/ 17 heb ik niet gezien. Nu is het wel zo dat de jongeren niet zo ontwikkeld zijn als in Nederland waardoor ze jonger lijken. Leeftijden van de kinderen zijn moeilijk te schatten, vinden we.
Inmiddels is het 11 uur geweest en krijgen we van Mala een boekje mee met huisregels en toekomstverwachtingen om door te lezen. Ook lopen we langs de kokkin die aan het koken is voor het middageten. Annemiek en ik mogen in het binnenplaatsje gaan zitten met ons boekje en ons eten. Het eten bestaan uit rijst, kouseband en een onverklaarbaar vies prutje. De rijst en kouseband ( smaakt als boontjes ) zijn goed te eten. Later krijgen we er een glaasje stroop bij. Het ziet er dik uit maar is gewoon siroop. Hier noemen ze dat stroop.
De mensen praten Nederlands maar ook hun eigen Hindoestaanse taaltje. Dat zal soms wel lastig zijn.
Om 12.45 komen de 2 andere stagiaires. Leentje is al 5 maanden in Suriname en 2 maanden bij Arya Dewaker. Ze is 22 jaar en een aardige pittige meid die al helemaal gewend is hier en stevig in haar schoenen staat. Ik denk dat ik veel van haar kan leren omdat ik ook sterk over wil komen tegenover de kinderen. Evelyn is ook stagiaire pedagogiek van mijn school maar ik ken haar verder niet. Zij heeft nu 3 dagen stage gelopen. Ze zegt dat het heftig is en ze zich al snel ging hechten aan sommige kinderen. Ook zij komt over alsof ze al helemaal thuis is op de stageplek. Dat vind ik heel typisch en ik vraag me af of ik dat ook zo snel zal hebben. Het zal wel niet want ik moet altijd nogal lang wennen aan nieuwe situaties. Maar ik wil wel echt mijn best gaan doen om diezelfde houding te krijgen. Want ik weet van mezelf dat als ik de controle over de kinderen heb, ik ook zelfvertrouwen krijg en voel dat ik het aankan. Dan krijg ik ook vertrouwen dat het met de stage wel goed zal komen.
Om 13 uur komen de kinderen uit school. Uit zichzelf gaan ze naar hun kamer om zich om te kleden. De kinderen hebben een Hindoestaans uiterlijk. Vooral de zwarte vette haren vallen me op. We zijn overigens gewaarschuwd voor luizen. Ik heb luizenshampoo vanuit Nederland bij maar ik hoop toch echt niet dat ik ze krijg.
Ik denk dat ik de strenge regels en de dagstructuur fijn ga vinden. Omdat ik anders niet weet waar ik moet beginnen. Na het omkleden gaan de kinderen in een gezamenlijke ruimte eten en ze mogen pas van tafel als het hele bord leeg is. Als we willen mogen we volgende week dan dus ook mee-eten. Ik ga dat soms misschien wel doen, zodat ik s’avonds niet meer hoef te koken. Maar elke dag rijst zal ik wel niet hoeven.
Na het eten is het tijd om te rusten en behoren de kinderen op hun kamer te blijven. In die tijd hebben wij pauze of tijd om te overleggen. Er zijn ook kinderen die taken moeten doen. Alle kinderen zorgen voor het huishouden en dat lijkt goed te werken.
Om 15 uur komen de kinderen weer naar de eetruimte voor de ‘traktatie’. Dat is een tussendoortje. Dit gebeurt allemaal onder leiding van de stagiaires. Zodra dat op is gaan de kinderen naar hun huiswerkklas voor de huiswerkbegeleiding. Ik zal daar volgende week ook een vast groepje van 5 kinderen voor onder mijn hoede krijgen. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan.
Iedereen raadt ons aan om vanaf het begin veel mee te doen en niet af te wachten. Dat wil ik ook echt gaan doen anders ontwikkel je zo’n passieve houding. Nu krijg ik ook al een paar kinderen en ik help ze met het leren van een toets. Als het huiswerk af is mogen ze buiten gaan spelen. Het probleem is dat daar op dat moment geen verder toezicht is. Als ik klaar ben, ga ik naar buiten en kom ik Annemiek tegen. Volgende week wordt van ons verwacht dat we veel educatief spel met de kinderen zullen doen. Alles moet leerzaam zijn. Nu letten we op en kijken we naar de kinderen. Na een half uurtje komen Leentje en Evelyn ook. Door de kinderen worden de stagiaires juf of didi genoemd. Ik ben dus didi Wieke.
Half zes gaan de kinderen baden. Wij moeten daarbij opletten of dat goed verloopt maar daar is weinig aan te doen omdat de moeders en oudere kinderen dit al doen. Om 18.00 uur zijn we huis met de taxi.
Omdat we al warm gegeten hebben op het kinderhuis, eten Annemiek en ik een broodje. Floor en Sarah eten aardappels, gehaktbal, boontjes en vanille ijs. S’Avonds aan tafel gekletst en geschreven. Floor praat over klamboe ipv hangmat. Dit kost haar iedere keer 1 SRD.
Miek en ik twijfelen over het vervoer van en naar de stage. We hebben gehoord dat het met de bus lang duurt: bijna 1,5 uur. De taxi is te duur om altijd te doen: 9 SRD. En we werken maar 3 dagen samen om het taxigeld te delen. En fietsen schijnt gevaarlijk te zijn maar duurt een halfuur. Elke optie heeft voor- en nadelen. Evelyn komt op een gekochte fiets en de kosten hiervan haal je eruit ten opzichte van de taxi maar zijn vrijwel gelijk met die van de bus. Maar als de bus echt 1,5 uur duurt dan besparen we een uur reistijd. Hoewel de bus minder erg is als we samen reizen. Leentje komt met de taxi en bus. We besluiten volgende week de bus te proberen om te kijken hoe lang het daadwerkelijk duurt en nemen dan een beslissing.
Ik ga om 22.30 slapen. Ik houd mijn ramen dicht voor het geluid. De klamboe is vervelend met in- en uit bed stappen.