Stage weetjes en spulletjes

Nog steeds heb ik het ontzettend naar mijn zin in het kinderhuis. Ik kan goed overweg met alle kinderen, stagiaires en mijn stagebegeleidster. De kinderen zal ik echt gaan missen na 5 maanden. Meer dan dat je dat bij een Nederlandse stage hebt omdat mijn rol als stagiaire veel meer inhoud heeft. De kinderen krijgen liefde en aandacht van de stagiaires, daar begint het al mee. Omdat er verder geen groepsleiding is, komt het reilen en zeilen op ons neer. Als wij weg zijn, regelen de moeders en de oudere kinderen alles in overleg met de twee coördinatrices. Zolang er stagiaires zijn, bepalen wij de regels. Wij staan boven de moeders. Zij zeggen u tegen ons en ik zeg je tegen hen. Nu ben ik dat gewend maar ik kan me voorstellen dat dat voor jullie raar klinkt. Wij moeten er op toezien dat de moeders de kinderen niet slaan want het is de regel dat dat niet mag. Ik vind het raar om over mezelf te zeggen maar ik ben erg veranderd door de stage. Ik ben echt een betere pedagoog geworden doordat nu meer werkervaring heb. Doordat ik weinig begeleiding krijg en min of meer in het diepe ben gegooid, heb ik veel geleerd. Op mij heeft dat een positief effect gehad. Juist doordat er niet op mijn vinger wordt gekeken durf ik meer en voel ik me zekerder. Ik ga mijn gang en neem beslissingen. De verantwoordelijkheid die ik draag is groot maar daar ben ik niet zo mee bezig. Als ik met een groep kinderen in de bus op uitstap ben, loopt dat allemaal goed. In Nederland zou een stagiaire dat niet alleen mogen. Hier vind ik dat niet bijzonder. De stagiaires samen vormen echt een team. Ik kan met iedereen goed overweg. Het voelt stoer als we samen enthousiast zijn over een idee, dit uitwerken en het slaagt. Dit kan gaan over het invoeren van een beloningssysteem maar ook een voetbaltoernooi. Ik besef me goed hoe blij ik ben dat ik me op mijn gemak voel op mijn stageplaats. Als je het daar niet naar je zin hebt, is dat echt niet fijn. Het is leuk om met Annemiek te praten over stage. Maar alleen had ik het er ook gered.
Wat feitjes:
 Er wonen 55 kinderen en 3 moeders, ieder met een eigen geschiedenis, afkomstig uit gebroken gezinnen.
 Het kinderhuis is Hindoestaans en omdat er een tempel op het terrein staat mag er geen vlees gegeten worden.
 Het kinderhuis leeft voornamelijk van donaties. We krijgen elke week wel traktaties. Vaak is het eten dan lekkerder, zoals roti of bami in plaats van rijst.
 De kinderen wonen er tot hun 18e. Als ze daarna gaan ze studeren mogen ze in het blijven wonen, anders moeten ze weg.
 Meisjes worden soms uitgehuwelijkt. De meeste meisjes schijnen gelukkig te zijn in hun huwelijk.
 Het kinderhuis leeft min of meer op donaties. Kleding hebben ze in overvloed. Knutselmateriaal te weinig. De kinderen kennen weinig verantwoordelijkheidsgevoel voor speelgoed. Puzzels en spellen zijn na een maal incompleet, dat is zonde.
 De gezondheid van de kinderen is redelijk. Ze hebben een vitamine te kort en krijgen nu wel vitaminepillen elke dag. Fruit wordt niet veel gegeten omdat dat duur is. We proberen nu van donateurs fruit te krijgen.
 Veel van de kinderen zou extra hulp moeten krijgen. In de vorm van traumaverwerking of remedial teaching. Speciaal onderwijs bestaat niet in Suriname. Als een kind niet mee kan komen, is dat een probleem. Ik heb twee kinderen in de klas die amper kunnen lezen en al elf jaar zijn. Als ik tijd heb geef ik ze bijles maar de school doet dit dus niet. Deze kinderen gaan straks naar de technische of huishoudschool. Moeilijk te accepteren dat dat nu al vast staat vind ik.
 De kinderen zijn dol op individuele aandacht. Extra oefenen vinden ze heerlijk.
Wat is er gebeurd met de verzameling spullen vanuit Nederland voor het kinderhuis?
 Als eerste heb ik op een zaterdagmiddag frisbees meegenomen waar de kinderen mee op het veld hebben gespeeld. Sommigen kenden frisbees al. Het was natuurlijk lastig voor de kinderen om samen te spelen met de frisbees. Ik had de frisbees terug moeten vragen aan het einde van het spelen. Dat doe ik nu dus voortaan altijd. Want de kinderen hebben de frisbees mee in hun kamer genomen en ik zie ze nooit meer terug. Ze willen dan iets voor zichzelf hebben waar ze vervolgens geen plezier meer aan beleven want ze spelen er niet meer mee.
 Ik heb al een keer verteld over het schoenendozenproject. We hebben toen veel aan de knutselspullen gehad omdat er versieringen gemaakt moesten worden, bedanktekeningen, naam-kroontjes en een spandoek. Van het maken van de naam-kroontjes staan foto’s op de site en van het spandoek ook.
 Aan het einde van de week krijgen de kinderen die 3 smileys ( lachende gezichtjes ) hebben verdiend, een beloning. Als beloning ben ik met die kinderen gaan kleuren. Kleurplaten, stiften, stempelstiften en kleurpotloden uitgedeeld. Ik had niet verwacht dat ze dit zo leuk vonden maar ze hebben genoten. Enkele kleurpotloden hebben ze wel maar stiften niet. Vervolgens hebben we die achter gelaten in ons lokaal want we gaan dat zeker vaker gebruiken.
 Als beloning hebben we met de 1e en 2e klas samen spelletjes gedaan. Drie tafels met kwartet, domino en ganzenbord. Annemiek zat bij het ganzenborden en ik bij kwartetten. Het was wel nodig dat er iemand bij zat voor uitleg en dat alles eerlijk verliep.
 Volgende week is de paasvakantie van de kinderen voorbij. Omdat ik zoveel pennen, potloden en schriften heb gekregen, wil ik ieder kind deze dan geven. Ik heb dan nog een voorraad voor in het leslokaal.
 In de paasvakantie hebben Annemiek en ik een verfochtend gehouden. Ik had vingerverf en zij had verfdoosjes en krijtjes waar je met een kwastje over moet gaan zodat het verf wordt. We maakten weer groepjes. Niet alleen onze kinderen maar alle kinderen zijn om beurten geweest om te verven. Op alle kunstwerken hebben we de namen geschreven en opgehangen.
 Kleine dingetjes bewaren we als cadeautjes of prijsjes. Die geven we dan als beloning of tussendoor als een kind goed werkt.
 Geld is tot nu toe gebruikt voor een beker voor het voetbaltoernooi en de feestdag van het project. Maar dit werd voornamelijk betaald vanuit Nederland en door het kinderhuis zelf. Ik heb het dan over een slinger en ballonnen. Gekregen ballonnen hebben we gebruikt voor een spel.
Misschien volgt er nog een keer een vervolg als ik het leuk vind een activiteit te vermelden waar jullie spulletjes voor gebruikt zijn. Maar nu hebben jullie alvast een idee. Foto’s van de verfochtend komen er over een tijdje aan.
Inmiddels heb ik er al 50 stagedagen van de 72 op zitten. Dat gaat hard. In de eerste weken genoot ik van mijn vrije donderdag. Daarna heb ik niet vaak meer vrij genomen en ook in het weekend wel eens gewerkt. Maar dat is alleen maar handig want als ik bezoek krijg, zal ik niet veel op het kinderhuis zijn. Dan is het druk voor Annemiek want die moet dan ook mijn klas overnemen. Hoewel Geeta, meisje van 19, haar hierbij kan helpen. En het is andersom ook zo als Annemiek bezoek heeft en ik haar klas moet overnemen. Dan heb je 17 kinderen in totaal dus dat is wel pittig.