Watertekort <-> wateroverschot
Door: Wieke
Blijf op de hoogte en volg Wieke
13 Mei 2007 | Nederland, Amsterdam
Watertekort <-> wateroverschot
Op dit moment is het zondagmiddag 13 uur. Ik ben al heel wat uurtjes wakker. Ik was vanochtend al tegen 6 uur wakker. Dat was mijn vroegste record. Om half 7 zat ik te ontbijten en kwamen de meiden van het achterhuis terug van het stappen!
Het einde begint een beetje te naderen voor mijn gevoel. Som ik nog even zoiets van: ‘het heeft nu wel lang genoeg geduurd’. Maar ik heb ook steeds meer het gevoel dat ik het jammer vind dat ik over 7 weken weer naar huis moet. Mijn leven zal, zoals mijn ouders voorspellen, misschien inderdaad wel saai worden in Nederland..Maar ik zal vooral mijn kindjes van het kinderhuis echt gaan missen. Hoe zal het ze vergaan als ik weg ben en wat zal er van ze worden?
Volgende week komt paps ( taxi om je op te halen bij Zanderij is gereserveerd hoor vader ) en dan ga ik veel minder stage lopen. Fijn dat dat allemaal gewoon kan. Ik ga af en toe wel langs want anders zien de kinderen mij zo lang niet en ik hun niet. Kan ik alvast wennen hoe het is om ze een tijdje niet te zien. Leuke anekdote volgt. Sheron, eigenwijsje van 5 jaar, vraagt elke dag aan mij: ‘Heb je appel gebracht?’ Ik eet namelijk elke dag een appel, meestal eind van de middag. Als ik in een goeie bui ben, krijgt ze een hapje of mijn klokhuis. Dat eet ze dan helemaal op.
Ik hoop dat het weer een beetje redelijk is eind mei. De lange regentijd is begonnen maar het weer is zo wisselend. We hebben van dinsdag 1 mei tot donderdag 3 mei zomers warm weer gehad. De week daarvoor zoveel regen dat Paramaribo onder water stond. Het was zelfs op het nieuws hier en het schijnt erger geweest te zijn dan anders in de regentijd. Heel onze straat stond onder water. En niet een klein laagje maar tot je knieën! Daar liep ik dan met mijn boodschappen richting huis. En maar hopen dat die kaaiman aan de kant bleef. Gelukkig staat ons huis een beetje schuin en hebben we ook meerdere drempeltjes dus binnen komt het zomaar niet. Bij veel mensen in onze straat stond het wel in heel de tuin en in de stad waren huizen en supermarkten onder gelopen. De bussen reden nog en het leek echt alsof je door een rivier aan het rijden was. Bij onze straat zag je ook geen verschil meer tussen zandweg, berm en oprit/ tuin. Laat staan dat je de kuilen zag. Als het droog was en het water enigszins gezakt, ging ik gewoon met de fiets naar stage. Ik had m’n broek opgestroopt, mijn badslippers aan en mijn schoenen in m’n tas. Het was wel zwaar trappen op sommige stukken. Het is bijzonder om te zien en ervaren zolang je zelf maar niet door de regen weg hoeft.
Vorige week hebben we ook meerdere malen te maken gehad met een water tekort! Dan was de stroom weer eens uitgevallen en hadden we geen water. Dan zijn ze met werkzaamheden bezig. Overdag is het niet zo erg want dan hebben we een voorraad van 30 flesjes water in de koelkast staan en trekken we de wc door met emmers water van een buitenkraantje dat het dan nog wel doet. Vrijdag 27 april was het niet zo leuk. Ik kwam thuis uit stage en de stroom en het water was er weer eens mee opgehouden. Annemiek en haar vriend Maurice waren uit eten, Floor en haar vader Jos waren uit eten en Sarah was sporten. Ik had nog macaroni die ik lekker makkelijk in de magnetron wilde stoppen maar dat ging dus niet. Moest ik alles opwarmen, op zich geen ramp. Maar het was ondertussen donker geworden en ik kon niets meer zien. Ik mocht de zaklamp van Maurice lenen om het gaststel aan te steken en zo. Zat ik daar uiteindelijk in het pikkedonker alleen te eten. Ik kon ook niets doen terwijl. De tv deed het niet ( niet dat daar iets boeiend op komt maar toch ), geen muziekje, geen licht om te lezen. Als de stroom en het water uitvalt is dat altijd maar voor een dag gelukkig. Nu was het maar voor een paar uurtjes want om 21 uur sprong alles weer aan. Maar s’avonds is het echt onhandig omdat het vroeg donker wordt, om 19 uur al.
Vrijdag was ik met Sarah alleen thuis en wilden we ook macaroni in de magnetron doen. Stond net mijn bordje klaar naast de magnetron, viel hij uit. Nee he, dacht ik, weer geen stroom. Maar toen was het gelukkig een vervangbare stop.
Op dit moment is het zondagmiddag 13 uur. Ik ben al heel wat uurtjes wakker. Ik was vanochtend al tegen 6 uur wakker. Dat was mijn vroegste record. Om half 7 zat ik te ontbijten en kwamen de meiden van het achterhuis terug van het stappen!
Het einde begint een beetje te naderen voor mijn gevoel. Som ik nog even zoiets van: ‘het heeft nu wel lang genoeg geduurd’. Maar ik heb ook steeds meer het gevoel dat ik het jammer vind dat ik over 7 weken weer naar huis moet. Mijn leven zal, zoals mijn ouders voorspellen, misschien inderdaad wel saai worden in Nederland..Maar ik zal vooral mijn kindjes van het kinderhuis echt gaan missen. Hoe zal het ze vergaan als ik weg ben en wat zal er van ze worden?
Volgende week komt paps ( taxi om je op te halen bij Zanderij is gereserveerd hoor vader ) en dan ga ik veel minder stage lopen. Fijn dat dat allemaal gewoon kan. Ik ga af en toe wel langs want anders zien de kinderen mij zo lang niet en ik hun niet. Kan ik alvast wennen hoe het is om ze een tijdje niet te zien. Leuke anekdote volgt. Sheron, eigenwijsje van 5 jaar, vraagt elke dag aan mij: ‘Heb je appel gebracht?’ Ik eet namelijk elke dag een appel, meestal eind van de middag. Als ik in een goeie bui ben, krijgt ze een hapje of mijn klokhuis. Dat eet ze dan helemaal op.
Ik hoop dat het weer een beetje redelijk is eind mei. De lange regentijd is begonnen maar het weer is zo wisselend. We hebben van dinsdag 1 mei tot donderdag 3 mei zomers warm weer gehad. De week daarvoor zoveel regen dat Paramaribo onder water stond. Het was zelfs op het nieuws hier en het schijnt erger geweest te zijn dan anders in de regentijd. Heel onze straat stond onder water. En niet een klein laagje maar tot je knieën! Daar liep ik dan met mijn boodschappen richting huis. En maar hopen dat die kaaiman aan de kant bleef. Gelukkig staat ons huis een beetje schuin en hebben we ook meerdere drempeltjes dus binnen komt het zomaar niet. Bij veel mensen in onze straat stond het wel in heel de tuin en in de stad waren huizen en supermarkten onder gelopen. De bussen reden nog en het leek echt alsof je door een rivier aan het rijden was. Bij onze straat zag je ook geen verschil meer tussen zandweg, berm en oprit/ tuin. Laat staan dat je de kuilen zag. Als het droog was en het water enigszins gezakt, ging ik gewoon met de fiets naar stage. Ik had m’n broek opgestroopt, mijn badslippers aan en mijn schoenen in m’n tas. Het was wel zwaar trappen op sommige stukken. Het is bijzonder om te zien en ervaren zolang je zelf maar niet door de regen weg hoeft.
Vorige week hebben we ook meerdere malen te maken gehad met een water tekort! Dan was de stroom weer eens uitgevallen en hadden we geen water. Dan zijn ze met werkzaamheden bezig. Overdag is het niet zo erg want dan hebben we een voorraad van 30 flesjes water in de koelkast staan en trekken we de wc door met emmers water van een buitenkraantje dat het dan nog wel doet. Vrijdag 27 april was het niet zo leuk. Ik kwam thuis uit stage en de stroom en het water was er weer eens mee opgehouden. Annemiek en haar vriend Maurice waren uit eten, Floor en haar vader Jos waren uit eten en Sarah was sporten. Ik had nog macaroni die ik lekker makkelijk in de magnetron wilde stoppen maar dat ging dus niet. Moest ik alles opwarmen, op zich geen ramp. Maar het was ondertussen donker geworden en ik kon niets meer zien. Ik mocht de zaklamp van Maurice lenen om het gaststel aan te steken en zo. Zat ik daar uiteindelijk in het pikkedonker alleen te eten. Ik kon ook niets doen terwijl. De tv deed het niet ( niet dat daar iets boeiend op komt maar toch ), geen muziekje, geen licht om te lezen. Als de stroom en het water uitvalt is dat altijd maar voor een dag gelukkig. Nu was het maar voor een paar uurtjes want om 21 uur sprong alles weer aan. Maar s’avonds is het echt onhandig omdat het vroeg donker wordt, om 19 uur al.
Vrijdag was ik met Sarah alleen thuis en wilden we ook macaroni in de magnetron doen. Stond net mijn bordje klaar naast de magnetron, viel hij uit. Nee he, dacht ik, weer geen stroom. Maar toen was het gelukkig een vervangbare stop.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
