Eerste dagen

Lt\Piet\sursite\00519za

Piet
Di 15 mei. Goed aangekomen. Met lange anderhalf uur vertraagde vlucht omdat er op Schiphol koffers van een cricketbalteam terug uit het ruim gehaald moesten worden. Ik zat daar vanuit het vliegtuig op te kijken en dan moeten er heeeel veel koffers uit en in en worden heel veel lijsten vergeleken voordat het zover is. Even leuk zicht op Nederland en dan vele uren in die grote buis met vleugeltjes. Blijft maar duren. Eindelijk gonst het door het vliegtuig: land in zicht. Eilandje Tobago als tussenstop, met landingsbaan die akelig precies lang genoeg is om zee niet te raken.
Dan terugvliegend richting Paramaribo tegen tijd in, dus plots donker. Dat anderhalf uur is nu niks meer. Bij uitstappen op Zanderij exact volgens boekje de klamme warmte die je omringt. Wieke heeft alles fantastisch geregeld. Taxi, bed en de onmisbare klamboe staan klaar. Ikke doodop want het was 03uur. Zoniet voor Wieke: gewoon avond 22 uur. Douche was heerlijk ondanks koud (och, eigenlijk lauwig) water.

Wo 16e. Met Wieke naar centrale markt aan Waterkant. Op die manier meteen doop gehad tussen alles wat Surinaams is. Allerlei geuren, talen, verkooptechnieken en vooral de enorme diversiteit in werkelijk alle opzichten.
Tuurlijk van losse marktvrouw met bordje vruchten, onbekende lijkende vruchten gekocht. Bij nader inzien lychees en andere die ik nog dagelijks eet en iets weg hebben van appelsmaak. Tsja en de baka bana en bara natuurlijk. Van het openbaar vervoer systeem met de busjes kan ik keer op keer genieten. De eenvoud is geweldige kracht. Geen gezanik over defecte elektronische systemen, dienstregelingen, vertragingen, halteplaatsdscussies. Werkt fantastisch en altijd. Iets om van te leren.
Geldautomaten stuk spaarzamer.
’s Avonds terug naar stad om met Wieke te gaan eten. Gelukkig kende zij de op elkaar aansluitende buslijnen, want het hooosde, dus lopen geen optie. Gelukt. Lekker en gezellig gegeten en van elkaars aanwezigheid genoten. De hotsende ov-bus terug (haperende versnellingsbak) maakte alle passagiers nerveus hilarisch. Stoppen was een risico van heropstart, dus springen geblazen als uitstap. Prachtig avontuurtje. Terug thuis moe, timegap nog niet echt overbrugd, dus – uiteraard weer maar eens douche – en naar bed.

Do17e. Stadswandeling met Wieke als gids. Nodig ook, want anders zou ik niet alle monumenten hebben gezien……. Leuk zijn de toevalsgesprekjes met Frans Gyanese toeristen waar alles Waddeneilandenprijzen heeft en Suriname voor hen een goedkoopteeiland is, met beambte waterleidingmij die vertelde over de samenwerking met Nederland en (ook hun) dreigende verzilting vanuit zee van ondergrondwater en dan de globetrottende Ier die we zijn verloren 20 srd teruggaven, plus pater Bas die zijn UNESCO-beschermde houten kathedraal en nog vele andere zaken in stand moet zien te houden.
De centrumwaterkant-noord lijkt toe te gaan groeien naar een toeristisch centrum.
Op van de warmte backhome. Het is aanpassen met elkaar, maar het huiselijke is heel veel leuker dan het beste hotel. Kofferspullen een wat vaster plekje in huis kunnen geven. Basiscomfort.

Vr18e. Wieke naar dansen, ik in mijn uppie gewapend met plattegrond naar de grote stad. Numismatische tentoonstelling bezocht. Betalen met suikerponden, speelkaartbiljetten, toonderbiljetten, kissebis tussen validiteit plantersgeld en gouvernementaal geld, van penningen, via guldens naar dollars. Weerspiegeling van de handelsontwikkeling.
Gesprek met fietsverhuurbedrijf – indruk: het zijn vooral de Nederlanders die hier fietsen – voor mogelijkheden tochten. Thuis gestart met tekstverwerken. Internet nog niet afdoende op orde (telecomkabeldefect) dus morgen weer maar proberen.
Met benedenhuisdames heel lekker en goed uit gegeten. Weer buiten onder afdak. Niks te weinig. Gezellig.

Za19e Ietskes langer geslapen omdat honden en hanen hun manifestatiedrang inhouden door de voortdurende regen. Om 10 uur houdt die regen op. Dan naar stad voor – Wiekes - danstraining. M’n huid lijkt door warmte als een ballon om lijf te zitten. Nou ja, eindelijk eens geen koude vingers of loszittend horloge.
Zojuist terug van Salsales – eh Wieke d’r – en staddeel onderstroomd door aanhoudende regen. Voor iedereen heel normaal. Nu schijnt zonnetje beetje. Gewaad om thuis te komen.
Wordt vervolgd.