Brownsberg 24-5-7 + 25-5-7

Brownsberg 24-5-7 + 25-5-7

Yes Yes Yes: eindelijk goed weer! En ik kan alvast verklappen dat het dat de rest van de trip is gebleven. Af en toe regen maar dan hadden we het geluk dat we toch binnen zaten. Om half 9 zitten we in de bus richting Brownsberg. Met een klein groepje dit keer. Andere studente pedagogiek Jenny met haar ouders, een stagiaire en haar vriendin en paps en ik. Verder de ouders van triporganisator Ruben, de kokkin Gracita, de chauffeur en Rudy de gids tijdens het wandelen. We hebben het heel gezellig gehad met dit gemengde groepje. Om 10 uur pauze met een vleesbroodje of cake en stroop (= siroop). Natuurlijk is mijn vader erg teleurgesteld als we niet stoppen bij Suralco. We rijden onderweg langs dat bedrijf dat Bauxiet aarde verwerkt. Zoals ik had verwacht is paps onder de indruk van de rijstijl van de bus, de wegen, de kuilen, enz. Voor mij valt alles mee na Blanche Marie…Na een lange steile rotsweg komen we om 12.30u aan op Brownsberg. We hebben een luxe accommodatie precies op de juiste plaats: aan de rand van de berg met daardoor een geweldig uitzicht over het stuwmeer en de bossen. We hebben een eigen slaapkamer. Er is een open keuken, huiskamer en buiten op de veranda een lange tafel waar we eten. Het uitzicht is prachtig vanaf 473 meter hoogte en met de zon op het water en de bladeren. Onder leiding van gids Rudy gaan we wandelen naar de Leoval en de Ireneval. Dat is een flinke klim. Afgewisseld met flinke dalingen. ( Nou is mijn conditie hier wel ver gedaald, moet ik bekennen ). Ik vond het leuk om een lekker actieve trip te hebben. Het was vermoeiend dat je constant naar de grond moet kijken waar je loopt om niet te struikelen. Gelukkig zijn we niet echt uit gegleden. De ‘valletjes’ waren leuk om te zien en om onder af te koelen. ( Maar stelde weer niks voor bij Blanche Marie ). Onderweg komen we boskonijnen tegen en een giftige slang. Vogels zien we eigenlijk niet. Terwijl we die bij ons huis in Paramaribo wel volop bewonderen. Last van muggen heb je in het binnenland niet. Voor de zekerheid hebben we wel malariatabletten geslikt. Je zal maar net de verkeerde mug tegenkomen in malariagebied. Brulapen hebben we niet gezien, dat had gekund, alleen gehoord van kilometers afstand. Om 17u komen we terug en staat er moksi alesi voor ons klaar. Dat smaakt goed. S’Avonds kletsen en lezen we wat. Papa praat lang met de vader van Ruben.

Heerlijk geslapen, beter dan thuis ( in Paramaribo ). Papa is al wel vroeg wakker. Het is mistig dus van het uitzicht kunnen we nog niet genieten. Later op de ochtend trekt het weg en komt de zon weer tevoorschijn. We ontbijten uitgebreid. Het eten is altijd goed verzorgd. Daarna pakken we onze spullen vast in en wandelen naar de Mazaroni top. Dat is maar een kwartier lopen. Om 11u vertrekken we met de bus.